Προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας της επίσκεψης Πούτιν στην Ελλάδα, αποδόμησης των ελληνορωσικών σχέσεων και αμφισβήτησης της παραδοσιακής φιλίας των δυο λαών, επιχειρείται, τις τελευταίες δεκαπέντε μέρες, από διάφορα κέντρα που συνεπικουρούνται από μέσα ενημέρωσης.
Αυτό καταρχήν δεν προξενεί εντύπωση, καθώς τα γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή είναι σημαντικά για πολλές χώρες και βεβαίως οι ιδεολογικές, πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές προσεγγίσεις διαφέρουν. Μέχρι εδώ όλα καλά, λαμβάνοντας υπόψη με ποιο τρόπο διεξάγεται το «παιχνίδι» της επικοινωνίας και της ενημέρωσης της κοινής γνώμης.
Οργή όμως προκαλεί όταν σε αυτήν την προσπάθεια σπιλώνονται προσωπικότητες και επιχειρείται η υπονόμευση -μέσω της αμφισβήτησης- της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας. Άλλο η πολιτική και ιδεολογική διαφωνία και άλλο το ψέμα, η συκοφαντία και η άκριτη υιοθέτηση απόψεων και κειμένων ύποπτης προέλευσης, που έχουν διαψευστεί επανειλημμένως από πολλές πλευρές.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα, εν μέσω πολλών άλλων, τόσο στον ελληνικό, όσο και στο διεθνή τύπο, δημοσιεύματα τόσο στο «Βήμα της Κυριακής» (22/5/16), που υπογράφει η κα Δήμητρα Κρουστάλλη, όσο και στο έτερο ήμισυ της Μιχαλακοπούλου, την εφημερίδα «Τα Νέα», που το Σαββάτο (28/5/16) , προβάλει άρθρο του κ.Μιχ. Μητσού. Και στα δυο κείμενα στόχος ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς.
Στο «Βήμα της Κυριακής» γίνεται αναδρομή στις ελληνορωσικές σχέσεις και υπό τον εύγλωττο για το περιεχόμενο του δημοσιεύματος τίτλο: «Οι ευσεβείς -και μονίμως ανεκπλήρωτοι- πόθοι για το Μόσκοβο», η συντάκτης του κειμένου φθάνει στο σήμερα και αναφέρεται σε τέσσερα πρόσωπα που θεωρεί ότι υποστηρίζουν την παρουσία της Ρωσίας στην Ελλάδα. Σε ένα κείμενο 1.814 λέξεων, αφιερώνει 328 για να καταγράψει τους υποστηρικτές της Ρωσικής παρουσίας στη χώρα μας και μόλις (!) 321 για να παρουσιάσει την παντοιοτρόπως και επανειλημμένως διαψευσθείσα, δήθεν σχέση του πρώην συμβούλου του Ρώσου προέδρου, Αλεξάντρ Ντούγκιν, με τον υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά.
Από την πρώτη στιγμή της υπουργοποίησης του, ο κ. Κοτζιάς βρέθηκε στο στόχαστρο διαφόρων κέντρων και μέσων ενημέρωσης με σαφή στόχο τη χειραγώγηση του ίδιου και της κυβέρνησης και την επιβολή των επιλογών που επιθυμούσαν αυτά τα κέντρα εξουσίας.
Η πρώτη δήλωση του κ. Κοτζιά, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, κατέστησε σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι τα πράγματα άλλαζαν και ποια θα ήταν στο εξής η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Είχε πει τότε ο υπουργός Εξωτερικών: «ήταν πολλοί εκείνοι που παραβίασαν τους κανόνες και προσπάθησαν να μας φέρουν προ τετελεσμένων πριν καν ορκιστεί η κυβέρνηση. Εάν νομίζουν ότι στο όνομα του χρέους θα μας κάνουν να παραιτηθούμε από την κυριαρχία μας για την ενεργή δραστήρια συμβολή στις ευρωπαϊκές πολιτικές, κάνουν λάθος».
Αμέσως εξαπολύθηκαν επιθέσεις με ξεκάθαρο στόχο τον έλεγχο της εξωτερικής πολιτικής. Ψέματα επί ψεμάτων από το διεθνή και τον ελληνικό τύπο, που είχε και την υποστήριξη και στελεχών της αντιπολίτευσης.
Η επικείμενη επίσκεψη Πούτιν ήταν η ευκαιρία για να επανέλθουν στη δημοσιότητα «περσινά ξινά σταφύλια», που επανειλημμένα έχουν διαψευστεί.
Από το «Βήμα της Κυριακής» και με την υπογραφή της κυρίας Δήμητρας Κρουστάλλη προβλήθηκε και πάλι το ψέμα για σχέσεις του Ν. Κοτζιά με τον Αλεξάντρ Ντούγκιν, ένα Ρώσο πανεπιστημιακό και διανοούμενο, φίλο του Προέδρου Πούτιν. Και οι δήθεν σχέσεις εφευρίσκονται από μια ομιλία του Αλεξάντρ Ντούγκιν στο πανεπιστήμιο Πειραιά και μια φωτογραφία με φοιτητές και τον κ. Κοτζιά. Πραγματικό δημοσιογραφικό λαυράκι που υιοθέτησε αμέσως πριν από ενάμιση έτος η γνωστή για τη στάση της προς τη σημερινή κυβέρνηση εφημερίδα Financial Times, δίνοντας το σύνθημα για τα περαιτέρω στην Ελλάδα.
Τί σημασία έχει αν ο υπουργός διέψευσε, τί σημασία έχει αν το Πανεπιστήμιο Πειραιά εξέδωσε ανακοίνωση εξηγώντας ότι τον Ντούγκιν πρότεινε ως ομιλητή η ρωσική πρεσβεία και τον κάλεσε το ίδιο το Πανεπιστήμιο, τί σημασία έχει ότι την ίδια μέρα μίλησε και στην κατάμεστη από φοιτητές αίθουσα του Παντείου Πανεπιστημίου, μετά από πρόσκληση του ΙΔΙΣ και του ΚΕΔΕΥ, τί σημασία έχει ότι έκανε και άλλες ομιλίες στην Ελλάδα και παραχώρησε συνεντεύξεις, τι σημασία έχει αν ο Ντούγκιν δήλωσε (Φεβρουάριο 2015) στη δημοσιογράφο Μαρία Καρχιλάκη, ότι δεν γνώριζε ούτε έχει σχέσεις με τον κ. Κοτζιά.. Καμία σημασία δεν έχουν όλα αυτά. Σημασία έχει να εκτοξευτεί λάσπη για να χειραγωγηθεί η εξωτερική πολιτική και ο Ν. Κοτζιάς.
Επίσης, η κυρία Κρουστάλλη είχε υπερασπιστεί από τις στήλες του Βήματος, εκδότη εντύπου που είχε εκτοξεύσει συκοφαντίες κατά του κ. Κοτζιά και είχε προβάλλει ψεύδη και συκοφαντίες του ίδιου εντύπου για το διδακτικό έργο του κ. Κοτζιά στα πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Χάρβαρντ και του Μαρβούργου. Ο κ. Κοτζιάς δικαιώθηκε τελεσιδίκως και ομοφώνως, τόσο πρωτοδίκως, όσο και στο εφετείο, για τις εις βάρος του συκοφαντίες, αλλά η κυρία Κρουστάλλη δεν επανήλθε για να προβάλει την απόφαση, όπως δεν επανήλθε για να αποκαταστήσει την αλήθεια για τη σχέση του κ. Κοτζιά με τα πανεπιστήμια.
Αλλά δεν φτάνουν φαίνεται μόνο όσα έγραψε η κυρία Κρουστάλλη, και ο ΔΟΛ δημοσιεύει στην αδελφή εφημερίδα του, «Τα Νέα», άρθρο του κ. Μιχ. Μητσού, που υποτίθεται ότι σκιαγραφεί την προσωπικότητα του Ντούγκιν. Τα στατιστικά όμως αποκαλύπτουν προθέσεις. Σε ένα κείμενο μόλις 810 λέξεων οι 156 με κάποιον τρόπο αναφέρονται στον κ. Κοτζιά.
Ο κ. Μητσός επαναλαμβάνει πράγματα χιλιογραμμένα και κυρίως γεγονότα που είτε έχουν διαψευστεί, όπως είπαμε και παραπάνω με αφορμή το κείμενο της κυρίας Κρουστάλλη, είτε απασχολούν μόνο αδαής περί τα ακαδημαϊκά και άρα ψαρεύουν στα θολά νερά της άγνοιας των συμπολιτών μας.
Τα περί πρόσκλησης Ντούγκιν και φωτογραφίας με τον υπουργό έχουν διευκρινιστεί πολλάκις και όμως επαναλαμβάνονται , άραγε για ποιο λόγο; Ο συντάκτης του άρθρου όμως ανακαλύπτει τη «σατανική σύμπτωση», όπως γράφει, ότι την ίδια περίοδο ο Κοτζιάς παρήγγειλε διάφορες έρευνες με αντικείμενο τις σχέσεις των Ελλήνων με τη Ρωσία. Δηλαδή ένας καθηγητής Πολιτικών Θεωριών που διδάσκει εξωτερική πολιτική και ειδικότερα εξωτερική πολιτική Ρωσίας και Κίνας, είναι πρωτοφανές να διεξάγει αυτού του είδους τις έρευνες και περίεργο να κοινοποιεί παρόμοιες έρευνες σε άμεσα ενδιαφερομένους.
Μερικές παρατηρήσεις για το κείμενο:
- Πρώτον, επικαλείται ανεπιβεβαίωτα δημοσιευματα (Zeit, τον Ιούνιο του 2013) και ύποπτες υποκλοπές (Anonymous) της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του Γκεόργκι Γκάβρις, τρίτου γραμματέα της ρωσικής πρεσβείας στην Αθήνα από το 2009 ως το 2013, για να υποστηρίξει ότι στο δίκτυο των επαφών του περιλάμβανε το ΣΥΡΙΖΑ, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη Χρυσή Αυγή, δηλαδή να τους βάλει όλους στο ίδιο σακί.
- Δεύτερον, να καταλήξει στο αυθαίρετο συμπέρασμα ότι ο Ντούγκιν «κέρδισε τη φιλία ανθρώπων όπως ο Τσίπρας, ο Καμμένος, ο Κοτζιάς, ο πρώην ηγέτης της Κου Κλουξ Κλαν, Ντέιβιντ Ντιουκ και διάφοροι Ευρωπαίοι φασίστες».
- Τρίτον, να μας αποκαλύψει ότι η κράτηση, πριν από λίγες μέρες, στο αεροδρόμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης, του Ντούγκιν ήταν λάθος γιατί, όπως γράφει, «δεν φιγουράρει πράγματι σε καμιά ευρωπαϊκή λίστα. Περιλαμβάνεται, αντίθετα, σε κατάλογο που έχει συντάξει το αμερικανικό υπουργείο Οικονομικών και αφορά persona non grata στην Αμερική».
- Τέταρτον, διαβάζοντας το κείμενο δημιουργείται η εντύπωση – παρότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη – ότι ο Ντούγκιν επηρεάζει την πολιτική της Ρωσίας και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις ελληνορωσικές σχέσεις. Είναι όμως γνωστό ότι εδώ και χρόνια δεν έχει καμία επικοινωνία με την ηγεσία της Μόσχας, αυτό όμως ούτε καν αναφέρεται. Πέμπτον και τελευταίο αλλά σε συνάρτηση με την προηγούμενη διαπίστωση. Προκαλεί απορία ο πλάγιο τίτλος που συνοδεύει το άρθρο, που ουσιαστικά το καθιστά άνευ σημασίας και το οδηγεί στην απαξίωση. Γράφει ο πλαγιότιτλος: «Ο Ντούγκιν δεν επηρεάζει ευθέως το Κρεμλίνο, είναι μάλλον ένα δεξιός πρέσβης». Γιατί τότε καταναλώνεται τόσο μελάνι και τόσο πολύτιμη σκέψη, από την εφημερίδα;
Κατά διαστήματα έχει υποστηριχθεί ότι ο κ. Κοτζιάς μιλάει δήθεν άπταιστα ρωσικά, αλλά και ότι τάχα έχει σπουδάσει στην Ανατολική Γερμανία επί Χόνεκερ, παρότι σπούδασε στην Αθήνα και στο Γκίσεν της τότε Δυτικής Γερμανίας μαζί με τον νυν υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας, σύμφωνα και με επίσημη δήλωση του ιδίου του Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ.
Εντύπωση πάντως έχει προκαλέσει ότι στην ηλεκτρονική έκδοση του «Βήματος» υπάρχει ρεπορτάζ του Άρη Ραβανού για την συνάντηση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με τον Πρόεδρο Πούτιν. Η συνάντηση έγινε μετά τα μεσάνυχτα και σύμφωνα με το ρεπορτάζ ο Κυριακός Μητσοτάκης προσπαθεί να στήσει «γέφυρες με την Ρωσία», θεωρεί ότι «πρέπει να υπάρξει αναθέρμανση των σχέσεων Ελλάδας και Ρωσίας και ευελπιστεί ότι θα αποκτήσει ένα καλό σύμμαχο στο πρόσωπο του Β. Πούτιν». Ο κ. Ραβανός εκτιμά στο ρεπορτάζ ότι ο κ. Μητσοτάκης «επιδιώκει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας με ηγέτες τους οποίους θεωρεί στρατηγικούς συμμάχους» και υπενθυμίζει ότι «επι Προεδρίας Σαμαρά, ο τότε αντιπρόεδρος Δημήτρης Αβραμόπουλος, είχε υπογράψει συμφωνία συνεργασίας της ΝΔ με το κόμμα του Β. Πούτιν».
Οι κινήσεις Μητσοτάκη δεν ενοχλούν και δεν εκτρέπουν την εξωτερική πολιτική; Υπάρχουν άλλα σταθμά και άλλα μέτρα; Αλλά είναι σαφής ο στόχος: να υπονομευτεί η εξωτερική πολιτική της χώρας, ο υπουργός Εξωτερικών και εν τέλει η κυβέρνηση.
Το ψέμα όμως έχει κοντά πόδια και είναι εφήμερο, αλλά η εξωτερική πολιτική της χώρας εδράζεται σε σταθερές βάσεις και πλέον δεν άγεται και φέρεται από κανέναν, όσες επιθέσεις και αν γίνουν με στόχο τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά.
Post a Comment